BURUKLU HALİL KÂHA'NIN AĞIDI
Yaşa Halilim yaşa
Yağlık bağladım gara gaşa
Asıyorlar Halilimi
Haber edin Gızılgaş'a
Gavur köyü bucak bucak
Güller biçtim gucak gucak
Asıyorlar Halilimi
Bu sözler Faythe'i düşündürdü. "Kaç yaşındasın?" diye sordu. Nik burnundan soluyarak güldü. "Yaşlıyım. En azından senin türüne göre öyleyim, kendi türüm içinse epey genç sayılabilirim." Faythe gözlerini devirdi. Nik doğrudan cevap vermekten kaçınıyordu. İnsan zamanına göre yirmi beşinden büyük olamazdı. Nik onu inceleyerek, "Sen en az on yedi görünüyorsun." dedi. Faythe dudak büktü. "On dokuz yaşındayım, tamam mı?" Nik'e sertçe baksa da dudaklarının kenarı haylaz bir sırıtışla kıvrıldı. Düzgün bir yemek yeme imkânı bulamadan geçirilen günler nedeniyle gelişmeyen vücudunun onu yaşından küçük gösterdiğini tahmin ediyordu. Çünkü neredeyse yirmisine basacaktı.
Nik haykırarak güldü. "Ben neredeyse üç yüz yaşındayım." diye itiraf etti en sonunda. "Savaş başladığında burada değildim ama büyük savaşlar esnasında buradaydım."
Eğer dünyada hiç insan olmasaydı, acı miktarı büyük ölçüde azalırdı. Mizantropik argüman bu uç noktaya getirilmese bile en azından insan nüfusunun radikal biçimde azaltılmasını savunmak için kullanılabilir.
İnsanlığın sonlanması dünyadaki acıyı epey azaltsa da tamamen ortadan kaldıramaz. Geriye kalan hissedebilen canlılar acı çekmeye devam eder ve onların da dünyaya gelmesi hala zararlı olabilir. Mizantropik argümanın bu kitapta sunduğum argümanlar kadar ileri gitmemesinin nedenlerinden biri de bu. Sunduklarını, insan türüne karşı antipatiden değil, hissedebilen tüm canlılarla empatiden kaynaklanıyor. Dahası, insanlar filantropik argümanlara karşı direnç gösterseler de, mizantropik argümanlara daha da fazla direnç göstereceklerdir. Fakat mizantropik argüman, filantropik argümanla uyumsuz değildir.
Var olmanın her zaman zararlı olduğu görüşünü insanların benimsemesi düşük bir ihtimal. Çoğu insanın çocuk yapmayı bırakması daha da düşük bir ihtimal. Tam tersi, görüşlerim büyük ihtimalle görmezden gelinecek ya da reddedilecek. Bu da, şimdi ve insanlığın sonuna kadar geçecek sürede büyük oranda acıya sebep olacağı için, filantropik bir tepki olarak değerlendirilemez. İnsanlara karşı kötülük barındırdığı da söylenemez, fakat var olmanın zararlarına karşı kişinin kendini kandırmasıyla ortaya çıkan kayıtsızlığın bir sonucudur.
Sayfa 246 - DoğuBatı YayınlarıKitabı okudu
“Yirmi beşime geldiğimde evlenmiş olacağımı sanıyordum, biliyor musunuz? Otuzda iki çocuğum, küçük bir köpeğim ve büyük bir kredi borcum olacaktı. Ama işte, otuz üç yaşındayım ve işler planladığım gibi gitmemişti.”
Sayfa 45Kitabı okuyor
Nihonbaşi Köprüsü'nden bir dakikada kaç insan geçtiğini bilmiyordum. Eğer köprünün yanında durup, gelip geçen insanların kalplerindeki dert ve tasaları tek tek dinleyebilseydiniz, büyük ihtimalle bu dünyada yaşamak dehşete düşürecek kadar zor olurdu. Ama bizler tanımadığımız insanların yanından geçip giderken bunları düşünmüyorduk hiç.
Sayfa 163Kitabı okudu
AH BİR ÇOCUK OLSAYDIM
''Hiçbir şeyin farkında olmamak çocukluk çağının en büyük lütfudur. Üç-dört ya da beş yaşında bir çocuk, savaştan, barıştan, insan öldürmekten ya da anlaşmalardan ne anlar?''
Faşizm
Bürokrat kapitalistler, halkı ulusal şovenizm ve burjuva popü lizm kışkırtmaları ile aldatmanın özel işlevini yerine getirirler. ABD emperyalizmi, feodalizm ve bürokrat kapitalizminin kötülüklerine karşı ulusal kurtuluş ve halk demokrasisi için mücadele eden dev- rimci hareketi parçalayıp bozmak için parlamenterizmi kullanırlar. Çaresiz
Sayfa 164Kitabı okudu
Darvincilik başlıklı makale
24 Kasım 1859'da, Türlerin Kökeni'ni yayınlayan Darwin, bilimsel evrim teorisinin temelini atarken, canlı varlık popülasyonlarında üreme sırasında gerçekleşen küçük değişiklikleri ve bu varyasyonların doğal seçiliminin özellikle çevreye ve nüfus fazlasına bağlı olduğunu ifade eden varyasyon/seçilim kavramsal çifti sayesinde biyolojide
Sayfa 188 - Yordam KitapKitabı okudu
Çünkü onun derinliklerine ne kadar çok inersek, kendimizi de o kadar derinden hissederiz. Sadece hakiki insani varlığımıza ulaştığımızda ona yakın oluruz. Kim kendini iyi tanıyorsa onu da iyi tanıyordur; bütün insanlığın son sınırı o değilse hiç kimsedir. Onun eserine giden bu yolculuk bizi duygunun bütün araflarından, kötülüklerin cehenneminden, dünyevi acıların bütün basamaklarından geçirir: İnsanın acısından, insanlığın acısından, sanatçının acısından ve en sonuncusundan, en korkuncundan, Tanrı acısından. Yol karanlıktır, insan içinden tutku ve hakikat aşkı ile yanmalıdır, yanlış yollara sapmamak için: Onunkine girmeye kalkmadan önce kendi derinliğimizi baştan sona dolaşmalıyız. O haberciler göndermez, sadece deneyim bizi Dostoyevski'ye götürür. Ve onun şahitleri yoktur, bedeninde ve zihninde sanatçının şu üç mistik biriminden başka: Yüzü, kaderi ve eseri.
Sayfa 86Kitabı okuyor
